Het begon als een doodgewone trouw: gratis, op het stadhuis en we gingen er heen op de fiets met Olga op de bagagedrager. De hele dag gewoon in elkaars armen doorbrengen met een fles champagne naast het bed en in de avond gaan eten in de stad was meer dan genoeg voor ons. Maar dit ging natuurlijk niet lukken als we godverdomme om de vijf minuten uit bed werden gebeld door kennissen van haar of haar ouders. Mijn ‘nieuwbakken’ schoonmoeder had blijkbaar kaartjes laten drukken en die over Noord-Holland laten verspreiden.
Toen de dag gekomen was dat we het huwelijk bij mijn schoonouders gingen vieren, kwam Olga’s vader ons halen. Dat was het moment dat hij zijn eerste mop aan mij vertelde. Ik kende het einde al, maar toch ging ik smakelijk mee lachen. Ik vond het zelfs een goed idee om zelf een mop te vertellen. Hij kreeg plots een lachaanval en we vlogen de linkerweghelft op, maar de ramp kon net voorkomen worden door het heftig af te remmen.
Even later waren we in de tuin tussen notabelen en zakenrelaties. Haar moeder wou een nieuwigheid uit Amerika proberen: Barbecuen. Natuurlijk wist ze niet hoe ze met houtskool moest omgaan en ze had het dan nog aangestoken door een flinke scheut petroleum over te gieten. Geen wonder dat iedereen rondliep met tranen in de ogen vanwege de rook en de stank. De stukken rubber die vlees moesten voorstellen, verdwenen steeds tussen de petunia’s en de lavendel. Het moment van de avond was toch wel wanneer er voor de zoveelste keer één of andere oudtante iets voor onze toekomst toewenste en dat die kreng van een hond tussen de benen van de meute het gazon op ging en begon te kotsen. Haar vader bleef zijn lieve zelf en kwam uit zijn stoeltje, haalde het servet voor zijn borst vandaan en legde dat over dat hoop braaksel. De receptie veranderde gelukkig toch nog naar een hartelijk feest.
Toen iedereen weg was, kwam Olga me halen omdat haar vader ons wilde spreken, over geld. Maar we wisten allebei goed genoeg dat haar moeder daar achter zat. We gingen hand in hand in de kamer zitten wachten tot haar ouders binnenkwamen. Hij ging zitten en keek overal behalve naar ons. Hij bleef zwijgen dus besloot mijn lieve schoonmoeder om zelf te spreken. Ze begon met het feit dat ze veel geld had uitgegeven voor de receptie, dat we hun hadden bedreigd met een rechter om toestemming te geven voor het huwelijk en dat we niet moesten hopen om ooit een cent te krijgen. Ook dat Olga niet moest denken dat ze over een paar maanden kon terugkomen en nog meer van dat soort fanatieke gezaag. Gelukkig was Olga haar vader er om de schoonmoeder te onderbreken. Hij sloot de dag dan af met een zin die ik niet zal vergeten: “Het is toch een feestelijke dag geweest.”
Hij zat er niet compleet naast.
-Erik
〰 Turks Fruit 〰 