Ik heb net een verschrikkelijke dag achter de rug. Nee. Een paar verschrikkelijke maanden. Olga is al een paar maanden van me weg, vandaag werd het finaal. We gingen de scheiding bij een advocaat officieel maken. Ze komt nooit meer bij me terug.
Deze voormiddag hadden we afgesproken in een café. Ik was er een uur te vroeg. Ik had al de documenten mee en zeshonderd gulden. De afspraak was om er ieder driehonderd mee te nemen, maar ik wist al dat die heks van een moeder daar een stokje voor ging steken. Toen zag ik Olga door de ruit. Direct begon mijn hart te bonken, mijn handen te zweten en mijn gedachten te zweven. Misschien zou ze beseffen dat we het zo goed hadden gehad. Ze zou terug bij mij komen, weg van die heks. Ze zou haar fout inzien en me om vergiffenis smeken. Dit alles gebeurde niet. Ze stapte het café binnen, zag me zitten en marcheerde recht op me af zonder rond te kijken. Eens aan mijn tafeltje vroeg ik haar of ze een koffietje wou. Nee. We moesten meteen vertrekken zei ze. En zoals ik al had geraden had ze de driehonderd gulden niet mee. We zeiden niets tegen elkaar op weg naar de advocaat. Ik had nochtans veel gedachten te delen maar kreeg ze niet gezegd. Eens aangekomen nam ik de tijd om haar te bekijken.
Ik krijg al kippenvel als ik eraan terugdenk. Weg was mijn lieve Olga. Ze zag er zo vreemd uit, zo levenloos. Niet zoals ik me herinnerde. Niet zoals in mijn dromen. Heel haar gezicht, bedekt met een laagje bruin. Precies een bruine pannenkoek. Ik wilde wenen op dat moment. Ik wilde haar in mijn armen pakken en met mijn mouw alles eraf vegen. Ik hield me in want ik had er niets meer mee te maken, ze had zelf de controle over wat ze nu deed.
We werden naar het kantoor gebracht. Pijnlijk zaten Olga en ik daar toen naast elkaar in stilte. De advocaat nam rustig zijn tijd met het lezen van de documenten. Ondertussen keek ik naar Olga, probeerde me in te beelden hoe het allemaal zo ver was gekomen. We waren ze gelukkig samen, dacht ik toch. Tot ze met dat vuil varken naar bed was gegaan. Overspel. Dit was de grond waarop de scheiding werd gevorderd. De advocaat gaf Olga nog een papiertje voor we weggingen. Ze moest het mij laten tekenen, er stond op dat er door haar in werkelijkheid geen overspel was gepleegd. Dat het maar een excuus was, gebruikt om de scheiding erdoor te krijgen. Ik schreef erop ‘IK ZAL ALTIJD VAN JE HOUDEN’ en zette er mijn handtekening op. Ze verfrommelde het, zei dat het nu niets meer waard was en liep weg.
Nu zit ik hier in mijn atelier, zonder Olga, helemaal alleen met de kat.
Groeten,
Erik
〰 Turks Fruit 〰 